ذرق الطیر
لغت‌نامه دهخدا
ذرق الطیر. [ ذَ قُطْ طَ ] (ع اِ مرکب ) فضله ٔ پرندگان . || خرفطان . بنتومة. رقعةالفارسیة. عنم . داود ضریر انطاکی در تذکره گوید: ذرق ، یطلق علی روث الطیور و کل ّ مع اصله . و اذا قید بذرق الطیور فالبنتومة . و ابن البیطار در مفردات آرد: هو النبات المعروف بالیونانیة بالبنتومة.
