ذر

ذر. [ ذَرر ](ع مص ) پراکندن . دانه افشاندن بزمین . || ترنجیده شدن . || ذرّ بقل ؛ روئیدن تره . || ذرّ شمس ؛ برآمدن خور. || ذرّ ارض نبت را؛ برآوردن زمین گیاه را. || جدا کردن دانه و نمک و مانند آن . || انداختن داروی پراکندنی . پاشیدن به ، چنانکه نمک را بر طعام . || ذرّالرجل ؛ پیر شد مقدم سر او. || نمک سوده و آنچه بدان ماند در نرمی در چیزی پراکندن . (تاج المصادر بیهقی ).