ذعالیب

ذعالیب . [ ذَ ] (ع اِ) جمع ذُعلوب . کناره جامه های پاره و خرقه ها یا آنچه از جامه های پاره شده بدان آویزان باشد. جامه های کهنه . جامه های خَلَق :
لقد اکون علی الحاجات ذا لبث
و احوذیّاً اذا انضم ّ الذعالیب .
و سیوطی در المزهر گوید. ذعالیب جمعی است بی واحد.