ذوائب
لغت‌نامه دهخدا
ذوائب . [ ذَ ءِ ] (ع اِ) ج ِ ذؤآبة. ناصیة یا منبت موی برناصیة. گیسوها و موهای پیش سر. گیسوان :
معنبر ذوائب معقد عقایص
مسلسل غدائر سجنجل ترائب .
|| آن قسمت ها از نعل که بزمین ساید: بای ّمکان لم اجرّ ذُؤآبتی . || برترین و بالاترین و بهترین قسمت چیزی : ذوائب الجبل : و ناره ساطعةالذوائب . و من الذنائب لا من الذوائب . || پاره های پوست آویخته از پالان . || شریفتر و ارجمندتر جزو و عضو چیزی : هم ذَوائب قومهم و هم ذوائب العزّ و الش-رف .
- ذوائب بِرنیس یا ذوائب برنیک ؛ صورتی از صور فلکی نیم کره ٔ شمالی میان صورت اسد و العواء و آن دارای 9 کوکب مزدوج (مثنی ) و یک کوکب مثلث است .
معنبر ذوائب معقد عقایص
مسلسل غدائر سجنجل ترائب .
حسن متکلم .
|| آن قسمت ها از نعل که بزمین ساید: بای ّمکان لم اجرّ ذُؤآبتی . || برترین و بالاترین و بهترین قسمت چیزی : ذوائب الجبل : و ناره ساطعةالذوائب . و من الذنائب لا من الذوائب . || پاره های پوست آویخته از پالان . || شریفتر و ارجمندتر جزو و عضو چیزی : هم ذَوائب قومهم و هم ذوائب العزّ و الش-رف .
- ذوائب بِرنیس یا ذوائب برنیک ؛ صورتی از صور فلکی نیم کره ٔ شمالی میان صورت اسد و العواء و آن دارای 9 کوکب مزدوج (مثنی ) و یک کوکب مثلث است .
