ذوالبرکة

ذوالبرکة. [ ذُل ْ ب َ رَ ک َ ] (ع ص مرکب ) صاحب برکت ، خداوند برکت . ذوالنزل ، دارای سفره ٔ طعام . || خداوند خوان گسترده .