ذوالحناظل
لغت‌نامه دهخدا
ذوالحناظل . [ ذُل ْ ح َ ظِ ] (اِخ ) نکرةبن قیس بن منقذبن طریف الأسدی فارس شُجاع لقب به لانه تقدم طلیعة فنزل عن فرسه و جعل یجنی الحنظل فادرکه العدو فمال فی متن فرسه و الحنظل فی ردنه و جعل یقاتلهم و الحنظل ینتثر من ردنه . قاله الصاغانی . (تاج العروس ).
