ذواوانلغتنامه دهخداذواوان . [ اَ ] (اِخ ) جایگاهی به یک ساعتی مدینه در راه تبوک و حضرت رسول اکرم گاه رفتن به تبوک بدانجا فرو آمده است . (المرصع). و رجوع به امتاع الاسماع جزء 1 ص 480 و 484 شود.
