ذوبطن

ذوبطن . [ ب َ ] (ع اِ مرکب ) هرچه در شکم باشد از فضول و جز آن : ذوبطن مراءة؛ جنین او. ذوبطن دجاجة؛ خایه ٔ او: القت المراءة ذابطنها؛ زن بزاد. القت الدجاجة ذابطنها؛ ماکیان بیضه نهاد.
- امثال :
الذئب ُ یغبط بذی بطنه ؛ لانه لایظن به الجوع ابداً و انما یظن به البطنة لعدوه علی الناس و الماشیة.