ذوسعة

ذوسعة.[ س َ ع َ ] (ع ص مرکب ، اِ مرکب ) صاحب مال : لینفق ذوسعة من سعته و من قدر علیه رزقه ُ فلینفق مما آتیه ُ اﷲ لا یکلف اﷲ نفساً الا ما اتیها سیجعل اﷲ بعد عسر یسراً. (قرآن 65 / 7)؛ باید نفقه دهد صاحب مال از مال خود و هر که تنک کرده شد بر او روزی او پس باید نفقه کند از آنچه داد او را خدا تکلیف نکند نفسی را مگر آنچه عطا کرد او را زود باشد که بگرداند خدابعد دشواری آسانی را. (تفسیر ابوالفتوح ج 5 ص 340).