ذوفن
لغت‌نامه دهخدا
ذوفن . [ ف َن ن ] (ع ص مرکب ) صاحب فَن ّ. یک فن . مخصص . متخصص :
آن ذوفنی که تا بکنون هیچ ذوفنون
هرگز بر او به کار نبرده ست هیچ فن .
- امثال :
ذوفن بر ذوفنون غالب است :
چون خوب کم از بد فزون به
ذی فن بجهان ز ذوفنون به .
مقابل ذوفنون .
آن ذوفنی که تا بکنون هیچ ذوفنون
هرگز بر او به کار نبرده ست هیچ فن .
فرخی .
- امثال :
ذوفن بر ذوفنون غالب است :
چون خوب کم از بد فزون به
ذی فن بجهان ز ذوفنون به .
نظامی .
مقابل ذوفنون .
