رابو
لغتنامه دهخدا
رابو. (اِ) نام گلی است خوشبو. چنانکه گفته اند: نرگس و رابو شکفت بر طرف بوستان . (آنندراج ) (انجمن آرای ناصری ) :
سوسن و رابو شکفت بر چمن آسمان
لاله و نسرین نمود چرخ چو هر بوستان .
سوسن و رابو شکفت بر طرف بوستان .
سوسن و رابو شکفت بر چمن آسمان
لاله و نسرین نمود چرخ چو هر بوستان .
ادیب صابر.
سوسن و رابو شکفت بر طرف بوستان .
نصیر ادیب .