رازدان
لغت‌نامه دهخدا
رازدان . (نف مرکب ) داننده ٔ راز. آگاه بر سخن پوشیده . محرم راز. (آنندراج ) :
شاه جوان را چو تویی رازدان
رخ بگشا چون دل شاه جهان .
چون شمارندم امین و رازدان
دام دیگرگون نهم در پیششان .
|| واقف بر اسرار و مطلع به رموزات . (ناظم الاطباء). آگاه بر اسرار خلقت و رموز جهان :
خدای رازدان کس را ز مخلوق
نکرده ست آگه از راز مستّر.
ای قدیم رازدان ذوالمنن
در ره تو عاجزیم و ممتحن .
- رازدان اسرار ناشنیده ؛ کنایه از پیغمبر اسلام است صلی اﷲ علیه و آله . (از ناظم الاطباء).
شاه جوان را چو تویی رازدان
رخ بگشا چون دل شاه جهان .
نظامی .
چون شمارندم امین و رازدان
دام دیگرگون نهم در پیششان .
مولوی .
|| واقف بر اسرار و مطلع به رموزات . (ناظم الاطباء). آگاه بر اسرار خلقت و رموز جهان :
خدای رازدان کس را ز مخلوق
نکرده ست آگه از راز مستّر.
ناصرخسرو.
ای قدیم رازدان ذوالمنن
در ره تو عاجزیم و ممتحن .
مولوی .
- رازدان اسرار ناشنیده ؛ کنایه از پیغمبر اسلام است صلی اﷲ علیه و آله . (از ناظم الاطباء).
