رازق
لغتنامه دهخدا
رازق . [ زِ ] (ع ص ) رساننده ٔ روزی . (از اقرب الموارد). پیدا کننده ٔ روزی و دهنده ٔ آن . (آنندراج ). روزی دهنده . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) : و همه به وحدانیّت خالق و رازق خویش معترف میباشند. (کلیله و دمنه ).
پس معانی همچو اعیان خلقهاست
رازق خلق معانی هم خداست .
|| از نامهای الهی . (ناظم الاطباء).
پس معانی همچو اعیان خلقهاست
رازق خلق معانی هم خداست .
مولوی .
|| از نامهای الهی . (ناظم الاطباء).