راست رفتاری
لغتنامه دهخدا
راست رفتاری . [ رَ ] (حامص مرکب ) عمل راست رفتار. مقابل کج رفتاری . رفتار براستی و درستی و صداقت . معامله و آمیزش بصدق و درستی با مردم :
صراط راست که داند در آن جهان رفتن ؟
کسی که خو کند اینجا براست رفتاری .
صراط راست که داند در آن جهان رفتن ؟
کسی که خو کند اینجا براست رفتاری .
سعدی .