راست و روشن
لغتنامه دهخدا
راست و روشن . [ ت ُ رَ ش َ ] (ترکیب عطفی ، صفت مرکب ) آشکار. علنی . بی پروا :
همه را راست روشن ازکم و بیش
راست و روشن ستد برشوت خویش .
و رجوع به راست راست شود.
همه را راست روشن ازکم و بیش
راست و روشن ستد برشوت خویش .
نظامی .
و رجوع به راست راست شود.