راش
لغت‌نامه دهخدا
راش . (ع ص ) سست و ضعیف . (آنندراج ).
- جمل راش ؛ شتر سست پشت . (منتهی الارب ). شتر پست پشت . (ناظم الاطباء).
|| شتری که صاحب گوش بسیارموی بود. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
- رمح راش ؛ نیزه ٔ سست و ضعیف . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
- جمل راش ؛ شتر سست پشت . (منتهی الارب ). شتر پست پشت . (ناظم الاطباء).
|| شتری که صاحب گوش بسیارموی بود. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
- رمح راش ؛ نیزه ٔ سست و ضعیف . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
