رافضة

رافضة. [ ف ِ ض َ ] (اِخ ) شیعه . (عیون الاخبار). فرقه ای از یاران شیعه است . (از اقرب الموارد) (از المنجد). جماعتی از شیعیان که با زیدبن علی بن حسین (رض ) بیعت کردند، سپس به او گفتند ازشیخین تبرا کن ، او خودداری کرد و گفت آنان وزیران جد من بودند، پس او را رفض کردند یعنی ترک گفتند و بدان نام نامیده شدند. (از متن اللغة) (منتهی الارب ) (ازآنندراج ) (از ناظم الاطباء) (فرهنگ نظام ). خوارزمی گوید: امامیه ، و از آنرو آنان را رافضة گویند که رفض یعنی ترک کردند زیدبن علی را. (مفاتیح العلوم خوارزمی ). و رجوع به عیون الاخبار ج 2 حاشیه ٔ ص 153 و فرق ص 54 و تبصره ص 370 و 418 و تلبیس ابلیس ص 103 و مقالات اشعری ص 16 و منهاج السراج ج 1 ص 8، 171 و فهرست کتاب البیان و التبین و فهرست عقدالفرید و موشح ص 369 و ضحی الاسلام ص 131، 137، 275 و عیون الاخبار فهرست ج 4 و ترجمه ٔ الملل والنحل ص 165، ص 18 و 19 ضمیمه ٔ همان کتاب و شیعه رافضی و روافض و رافضون در همین لغت نامه شود.