راهطاء

راهطاء. [ هَِ ] (ع اِ) رهطة. رهطاء. (لسان العرب ) (اقرب الموارد) (متن اللغة). یکی از سوراخهای کلاکموش که خاک خانه ٔ خود را از آن برون کشد. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (از متن اللغة) (از لسان العرب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). سوراخ موش دشتی . ج ، رواهط. (مهذب الاسماء). بمعنی رُهَطاء است که یکی از سوراخهای کلاکموش است . (از تاج العروس ). سوراخ کلاکموش و آن اولین سوراخی است که میکند. (از لسان العرب ). و رجوع به رهطة و رهطاء شود. || خاکی که کلاکموش بر دهان سوراخ خود و اطراف آن میریزد و باندازه ای جلو سوراخ را میگیرد که تنهانوری از آن بدرون سوراخ میتابد. (از لسان العرب ).