راه آزمای
لغتنامه دهخدا
راه آزمای . [ زْ / زِ ] (نف مرکب ) راه آزماینده . که راه آزماید. که در شناختن راهها و جاده ها تجربه دارد. راهشناس :
نواحی شناسان راه آزمای
هراسنده گشتند ازآن ژرف جای .
و رجوع به راه آزماینده شود.
نواحی شناسان راه آزمای
هراسنده گشتند ازآن ژرف جای .
نظامی .
و رجوع به راه آزماینده شود.