راه یابنده
لغتنامه دهخدا
راه یابنده . [ ب َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) پیداکننده ٔ راه . راه یاب :
بهر زیر برگی شتابنده ایست
بهر منزلی راه یابنده ایست .
|| درآینده . داخل شونده . واردشونده .
بهر زیر برگی شتابنده ایست
بهر منزلی راه یابنده ایست .
نظامی .
|| درآینده . داخل شونده . واردشونده .