راوندی

راوندی . [ وَ ] (اِخ ) عبداﷲ. پیشوای فرقه ٔ راوندیه یا عباسیه که امامت را بعد از حضرت رسول (ص ) حق فرزندان عباس عم آن حضرت میدانستند و نیز جماعتی از آنان به الوهیت خلیفه ٔ عباسی معتقد بودند. عبداﷲ در خراسان داخل داعیان عباسیان بود و بنابر مخالفتی که میان او و ابومسلم دست داد با جمعی کثیر از اتباع خود بقتل رسید، بقیه ٔشیعه ٔ او پوشیده و پنهان روزگار می گذراندند تا پس از مرگ ابومسلم دوباره بفعالیت های شدید دست زدند. (ازخاندان نوبختی ص 256 و 267). و رجوع به حبیب السیر چ سنگی تهران ج 1 ص 272 و تجارب السلف ص 105 و 106 شود.