راوندی

راوندی . [ وَ ] (اِخ ) یاابن راوندی . احمدبن یحیی بن اسحاق ، مکنی به ابوالحسن و مشهور به ابن الراوندی یا ابن الروندی که از متکلمان نامی و دانشمندان شهیر میباشد و بگفته ٔ مسعودی 114 جلد کتاب تألیف کرده است . رجوع به ابن راوندی درهمین لغت نامه و کتاب الانتصار خیاط و مقدمه ٔ آن بقلم نیبرگ ، الفهرست چ مصر ص 4و 5، مروج الذهب چ اروپا ج 7 ص 237، وفیات الاعیان چ تهران ج 1 ص 28، البدایة و النهایة ابن کثیر المنتظم ، تلبیس ابلیس ابن جوزی ص 72 و 118، تبصرةالعوام ص 398 و 440، مقالات اشعری ، شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، الفرق بین الفرق ، الملل و النحل ، الفصل فی الملل و الاهواء و النحل ، کتاب شافی ، فصول سید مرتضی ، روضات الجنات ص 54، کنزالفوائد کراجکی ص 51، تاریخ گزیده چ جدید ص 692، فهرست خاندان نوبختی ، اعلام المنجد، اعلام زرکلی چ جدید ج 3، قاموس الاعلام ترکی ج 3، تاریخ الحکماء القفطی ص 279، تاریخ علوم عقلی در تمدن اسلامی ص 187 شود.