رأراءلغتنامه دهخدارأراء. [ رَءْ ] (ع ص ) زن آراسته و زیب داده چشم . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رأراء. رأراءة. رأراءة. (از اقرب الموارد). || آنکه «ر» را غین تلفظ کند، و متعربه ٔ بغداد چنین بوده اند. (یادداشت مرحوم دهخدا).
