راکوبة
لغتنامه دهخدا
راکوبة. [ ب َ ] (ع اِ) راکبة. (اقرب الموارد). || مؤنث راکوب ، نهال خرمابن بر مادر رسته . (از المنجد) (از متن اللغة) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || شاخ خرمابن بر تنه ٔ خرما برآمده . (از متن اللغة) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
