راکوب
لغتنامه دهخدا
راکوب . (ع اِ) راکبة. (اقرب الموارد). نهال خرمابن بر مادر رسته . (از متن اللغة) (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (المنجد) (ناظم الاطباء). || شاخ خرمایی بر تنه ٔ خرما برآمده . (از متن اللغة) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء).
