رباء

رباء. [ رَ ] (ع مص ) منت نهادن و فزونی نمودن بر کسی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). منت و طول و فزونی بر کسی . (ناظم الاطباء) (از متن اللغة). || فزون شدن و گوالیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از متن اللغة). افزون شدن . (دهار). نشو یافتن . (از اقرب الموارد). || پرورش یافتن در بر کسی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || ظاهراً دمر برافتادن . (دهار).