ربشاء
لغتنامه دهخدا
ربشاء. [ رَ ] (ع ص ، اِ) مؤنث اربش . (ناظم الاطباء). زمین بسیارگیاه . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
- ارض ربشاء و برشاء ؛ سرزمین پرگیاه رنگارنگ .
- سنة ربشاء و رمشاء و برشاء ؛ سال پرگیاه رنگارنگ . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
- ارض ربشاء و برشاء ؛ سرزمین پرگیاه رنگارنگ .
- سنة ربشاء و رمشاء و برشاء ؛ سال پرگیاه رنگارنگ . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).