ربعة

ربعة. [ رِ ب َ ع َ ] (ع اِ) شأن و حالت خوشی که در شخص باشد. || وضع و طریقه : هم علی ربعتهم ؛ ایشان بر امری هستند که بودند. (ناظم الاطباء).