ربل

ربل . [ رَ ] (ع اِ) گیاه که در آن وقت روید که زمین خشک شود. (مهذب الاسماء). نوعی از درختان که آخر تابستان بسردی شب و بدون باران برگ و بار آورد. ج ، رُبول . (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). درختی است مانند سرو که خزان ندارد. (از شعوری ج 2 ص 10). و ربل اربل مبالغه است . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).