ربود
لغتنامه دهخدا
ربود. [ رُ ] (ع مص ) اقامت کردن به جایی . (از ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). مقیم شدن . (دهار). || حبس کردن و در زندان نهادن . (ناظم الاطباء). بازداشت کردن کسی را. (از منتهی الارب ). حبس کردن کسی را. (از اقرب الموارد). واداشتن . (دهار).
