ربیط

ربیط. [ رَ ] (اِخ ) لقب غوث بن مرّبن طانجه ، زیرا که مادرش را فرزندی نمی زیست ، پس نذر کرد که اگر این فرزند زنده ماند بر سر او صوف ببندد، و او را ربیط کعبه گردانید تا بالغ گردید سپس آن بسوی خودکشید و ملقب به ربیط شد. (منتهی الارب ) (آنندراج ).