ربی
لغت‌نامه دهخدا
ربی . [ رُب ْ با ] (ع ص ، اِ) گوسپند بچه آورده . || گوسپند بچه مرده . گوسپند نوزاده ، و آن در بز و گوسفند وگاو و شتر بکار برده آید. ج ، رُباب و هو نادر قاله فی النهایة. || نیکویی . || نعمت . || گره محکم . || نام جمادی اولی و جمادی الاَّخر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رُبّی . و رجوع به رُبّی شود.
