رب العرش
لغتنامه دهخدا
رب العرش . [ رَب ْ بُل ْ ع َ ] (اِخ ) صاحب عرش . پروردگار عرش . خدای تعالی :
از آن سید که از فرمان رب العرش پیغمبر
وصی کردش در آن منزل که منبر بود پالانش .
از آن سید که از فرمان رب العرش پیغمبر
وصی کردش در آن منزل که منبر بود پالانش .
ناصرخسرو.
