رجن

رجن . [ رَ ] (ع مص ) واداشتن ستور. (تاج المصادر بیهقی ). مصدر به معنی رُجون . (ناظم الاطباء). بازداشتن ستور را از چرا و آخورو خورش دادن آن را یا بازداشتن ستور را در خانه بر علف : رَجَن َ دابته رجناً. (منتهی الارب ) (آنندراج ).