رحیب

رحیب . [ رَ ] (ع ص ) فراخ . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء) : همتی عالی و نعمتی متوالی و کنفی رحیب و مرتعی خصیب . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 286). || فراخ سینه . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (مهذب الاسماء). رحیب الصدر؛ واسعالصدر. (ناظم الاطباء). فراخ سینه . (یادداشت مؤلف ) (از اقرب الموارد). || بسیارخوار. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). پرخور. (از اقرب الموارد). رَژْد. اکول .