رخت برچیدن
لغتنامه دهخدا
رخت برچیدن . [ رَ ب َ دَ ] (مص مرکب ) کوچ کردن و رحلت نمودن . (ناظم الاطباء). || برگرفتن و جمع کردن کالا و متاع به عزم رفتن و ترک محل گفتن :
رخت برچید ز سودای من آن عشوه فروش
سر بازار دگر می طلبد دانستم .
رخت برچید ز سودای من آن عشوه فروش
سر بازار دگر می طلبد دانستم .
کمال خجندی .