رخت فکندن

رخت فکندن . [ رَ ف َ / ف ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) مخفف رخت افکندن . رها کردن و افکندن جامه یا کالا و اسباب و لوازم . || مقیم شدن . ساکن گشتن . اقامت ورزیدن . سکنی گزیدن :
بر بام سدره تا در ادنی فکنده رخت
روح القدس دلیلش و معراج نردبان .

خاقانی .

فکندند ماهی بر آن چشمه رخت
برآسوده گشتند از آن رنج سخت .

نظامی .