رخشان

رخشان . [ رُ ] (نف ) رَخْشان . رخشا. (لغت محلی شوشتر نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ مؤلف ) (از برهان ). صفت فاعلی است از رخشیدن با معنی مبالغه در مفهوم فروزان . (از شعوری ج 2 ص 12). تابان . روشن . (از برهان ) (رشیدی ) (کشف اللغات ) (لغت محلی شوشتر) (غیاث اللغات ). درخشان . (لغت فرس اسدی نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ نخجوانی ). تابنده . فروزان . بَرّاق . درخشان . در حال رخشیدن . نیر. نیره . انور. منیر. منیره . لامع. لامعه . متلألی ٔ. باتلألؤ. آبدار. مضی ٔ. واضح . لامح . لایح . (یادداشت مؤلف ). دُلامِص . دُلَمِص . دُمالِص . دُمَلِص . (منتهی الارب ). و رجوع به رَخْشان شود.