رخش تاختن

رخش تاختن . [ رَ ت َ ] (مص مرکب ) اسب تاختن . اسب دواندن . اسب دوانیدن . اسب به تک داشتن :
به شیرین گفت هین تا رخش تازیم
بر این پهنه زمانی گوی بازیم .

نظامی .

بی مهره و دیده حقه بازیم
بی پای و رکیب رخش تازیم .

نظامی .

چو رخش کینه بتازی به روزگار نبرد
که گرد تحت ثری بر سپهر بنشانی .

عرفی شیرازی .