رخش کردن

رخش کردن . [ رَ ک َدَ ] (مص مرکب ) سرخ کردن . گلگون ساختن :
بکوبم به گرز گران سَرْت پست
کنم رخش از خون بر و تیغ و دست .

فردوسی .

ز بس سر که تیغش همی کرد پخش
زمین کرد گلگون و مه کرد رخش .

اسدی .

چو بر گِل گران بدره ها بخش کرد
همه رنگ رخساره شان رخش کرد.

شمسی (یوسف و زلیخا).