رخوت

رخوت . [ رُ ] (ع اِ) ج ِ رَخْت فارسی . (ناظم الاطباء) (از آنندراج ). ج ِ رخت . (غیاث اللغات ) :
بنما در بساط فرش رخوت
سالکان مسالک اطوار.

نظام قاری .

بنما در میان جمع رخوت
نرمه ای کز وی آید اینهمه کار.

نظام قاری .

مانده ام در کوب حالی زین رخوت
تا چه نوع آید برون از جندره .

نظام قاری .

از رخوتم عاریت کردی طلب
چون برم از پیش یاری آمدی .

نظام قاری .

گرچه سلطان است در جمع رخوت
جامه ٔ قلب است چون شد دامنش .

نظام قاری .

فصل دوازدهم در بیان شغل صاحب جمع رکابخانه ، رخوت حمام خاصه و آنچه متعلق به آن است . (تذکرة الملوک چ دبیرسیاقی ص 32).
و رجوع به رخت شود.