رخ تافتن

رخ تافتن . [ رُ ت َ ] (مص مرکب ) روی تافتن . روی برتافتن . روی برگرداندن . اعراض کردن :
گرفته پای تختش را فلک رخ
نتابدجاودانه بخت از او رخ .

قطران تبریزی (از جهانگیری ).

شبی رخ تافته زین دیرفانی
به خلوت در سرای ام هانی .

نظامی .

شرح این کوته کن و رخ زین بتاب
دم مزن واﷲ اعلم بالصواب .

مولوی .

کدام دوست بتابد رخ از محبت دوست
کدام یار بپیچد سر از ارادت دوست .

سعدی .

و رجوع به رخ تابیدن شود.