رزق هوایی
لغتنامه دهخدا
رزق هوایی . [ رِ ق ِ هََ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) روزی غیرمترقب که بی توسط اسباب برسد. (آنندراج ) :
که مشتی طفل از آن رزق هوایی
شوند آسوده از انگشت خایی .
که مشتی طفل از آن رزق هوایی
شوند آسوده از انگشت خایی .
طالب آملی (از آنندراج ).