رزم راندن
لغتنامه دهخدا
رزم راندن . [ رَ دَ ] (مص مرکب ) جنگ کردن . جنگیدن . رزمیدن . نبرد کردن :
چو رزم راندی بر کام خویشتن یک چند
به بزم نیز طرب جوی و کام خویش بران .
چو رزم راندی بر کام خویشتن یک چند
به بزم نیز طرب جوی و کام خویش بران .
امیرمعزی .
