رسان
لغت‌نامه دهخدا
رسان . [ رَ / رِ ] (نف مرخم ) رساننده و آورنده و همیشه بطور ترکیب استعمال می شود ، مانند: سلام سلامت رسان ، یعنی سلامی که آرزومند تندرستی و عافیت است و... (ناظم الاطباء). صفت فاعلی است از رساندن . (از شعوری ج 2 ص 12). رساننده ، چنانکه مژده رسان و مانند آن . (آنندراج ). ابلاغ کننده .
- رسالت رسان ؛ پیام رسان . که رسالت کند :
گر زر فدای دوست کند اهل روزگار
ما سر فدای پای رسالت رسان دوست .
- روزی رسان ؛ رساننده ٔ روزی .رزق رسان . روزی ده . کنایه از خدای که روزی ده مردم است :
خدای است رزاق و روزی رسان .
دگر روز باز اتفاق اوفتاد
که روزی رسان قوت و روزیش داد.
- سلام رسان ؛ رساننده ٔ سلام . برنده ٔ پیغام سلام . ابلاغ کننده ٔ سلام . (یادداشت مؤلف ).
- سلام سلامت رسان ؛ یعنی سلامی که آرزومند تندرستی و عافیت است . (ناظم الاطباء).
- مژده رسان ؛ مژده آورنده . (ناظم الاطباء). ابلاغ کننده ٔ مژده . رساننده ٔ نوید.
- نامه رسان ؛ رساننده ٔ نامه . نامه بَر. بَرَنده ٔ نامه . در اصطلاح اداری مستخدمی را گویند که عهده دار رساندن نامه های وزارتخانه یا ادارات یا مؤسسات و بنگاههاست .
|| وفی . وافی . (منتهی الارب ). رسا. بالغ. کامل .
- نارسان ؛ نارسا. نابالغ. ناقص . مقابل بالغ و کامل و رسا :
گفت من گفتم که عهد آن خسان
خام باشد خام و زشت و نارسان .
|| رسنده . متصل شونده :
دگر هرکه یازد به چیز کسان
بود خشم ما سوی آنکس رسان .
سوم دور بودن ز چیز کسان
که دردش بود سوی آنکس رسان .
چو دستت به چیز تونبود رسان
چه چیز تو باشد چه آن ِ کسان .
به آشنا و به بیگانه جود اوست رسان
اگر سوابق هست و اگر سوابق نیست .
رسان بود کرم دست او به دشمن و دوست
ندارد آگهی از پایگاهی و سرور.
و رجوع به رساندن شود.
- رسالت رسان ؛ پیام رسان . که رسالت کند :
گر زر فدای دوست کند اهل روزگار
ما سر فدای پای رسالت رسان دوست .
سعدی .
- روزی رسان ؛ رساننده ٔ روزی .رزق رسان . روزی ده . کنایه از خدای که روزی ده مردم است :
خدای است رزاق و روزی رسان .
نظامی .
دگر روز باز اتفاق اوفتاد
که روزی رسان قوت و روزیش داد.
سعدی .
- سلام رسان ؛ رساننده ٔ سلام . برنده ٔ پیغام سلام . ابلاغ کننده ٔ سلام . (یادداشت مؤلف ).
- سلام سلامت رسان ؛ یعنی سلامی که آرزومند تندرستی و عافیت است . (ناظم الاطباء).
- مژده رسان ؛ مژده آورنده . (ناظم الاطباء). ابلاغ کننده ٔ مژده . رساننده ٔ نوید.
- نامه رسان ؛ رساننده ٔ نامه . نامه بَر. بَرَنده ٔ نامه . در اصطلاح اداری مستخدمی را گویند که عهده دار رساندن نامه های وزارتخانه یا ادارات یا مؤسسات و بنگاههاست .
|| وفی . وافی . (منتهی الارب ). رسا. بالغ. کامل .
- نارسان ؛ نارسا. نابالغ. ناقص . مقابل بالغ و کامل و رسا :
گفت من گفتم که عهد آن خسان
خام باشد خام و زشت و نارسان .
مولوی .
|| رسنده . متصل شونده :
دگر هرکه یازد به چیز کسان
بود خشم ما سوی آنکس رسان .
فردوسی .
سوم دور بودن ز چیز کسان
که دردش بود سوی آنکس رسان .
فردوسی .
چو دستت به چیز تونبود رسان
چه چیز تو باشد چه آن ِ کسان .
اسدی .
به آشنا و به بیگانه جود اوست رسان
اگر سوابق هست و اگر سوابق نیست .
سوزنی .
رسان بود کرم دست او به دشمن و دوست
ندارد آگهی از پایگاهی و سرور.
سوزنی .
و رجوع به رساندن شود.
