رستی خوردن
لغت‌نامه دهخدا
رستی خوردن . [ رُ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) غذا خوردن . نان خوردن . روزی خوردن . خوردن رزق و غذا :
رستی خورم ز خوانچه ٔ زرین آسمان
وآوازه ٔ صلا به مسیحا برآورم .
شو خوانچه کن از زهره دلان پیش که گیتی
رستی خورد از خوانچه ٔ زرین سمایی .
و رجوع به رستی و رستی خوار و رستی خور و مترادفات کلمه شود.
رستی خورم ز خوانچه ٔ زرین آسمان
وآوازه ٔ صلا به مسیحا برآورم .
خاقانی .
شو خوانچه کن از زهره دلان پیش که گیتی
رستی خورد از خوانچه ٔ زرین سمایی .
خاقانی .
و رجوع به رستی و رستی خوار و رستی خور و مترادفات کلمه شود.
