رسوبیلغتنامه دهخدارسوبی . [ رُ ] (ص نسبی ) دُرد. منسوب به رسوب . (ناظم الاطباء). ته نشسته . (لغات فرهنگستان ). || منسوب به رسوب : اراضی رسوبی . (یادداشت مؤلف ).
