رطب چین
لغتنامه دهخدا
رطب چین . [ رُ طَ ] (نف مرکب ) آنکه رطب چیند. که رطب از نخل بازکند. رباینده ٔ رطب از نخل :
در باغچه ٔ گل قصب چین
گردن زده زنگی رطب چین .
رطب چینی که با نخلم ستیزد
ز من جز خار هیچش برنخیزد.
رطب چین درآمد زدوشینه خواب
دماغی پرآتش دهانی پرآب .
در باغچه ٔ گل قصب چین
گردن زده زنگی رطب چین .
نظامی .
رطب چینی که با نخلم ستیزد
ز من جز خار هیچش برنخیزد.
نظامی .
رطب چین درآمد زدوشینه خواب
دماغی پرآتش دهانی پرآب .
نظامی .