رطوبی
لغت‌نامه دهخدا
رطوبی . [ رُ ] (ص نسبی ) منسوب به رطوبت . (فرهنگ فارسی معین ).
- رطوبی مزاج ؛ به فردی اطلاق می شود که دستگاه لنفی اش بر سایر اعمال حیاتی برتری داشته باشد چنین افرادی ظاهراً خونسرد و بی اعتنا و دیررنج و کمتر عصبانی می شوند، بلغمی مزاج . (فرهنگ فارسی معین ).
- مزاج رطوبی ؛ مزاج تر. مزاج بلغمی . که در نتیجه ٔ ازدیاد لنف در بدن است . (از فرهنگ فارسی معین ).
- رطوبی مزاج ؛ به فردی اطلاق می شود که دستگاه لنفی اش بر سایر اعمال حیاتی برتری داشته باشد چنین افرادی ظاهراً خونسرد و بی اعتنا و دیررنج و کمتر عصبانی می شوند، بلغمی مزاج . (فرهنگ فارسی معین ).
- مزاج رطوبی ؛ مزاج تر. مزاج بلغمی . که در نتیجه ٔ ازدیاد لنف در بدن است . (از فرهنگ فارسی معین ).
