رعیت پناه

رعیت پناه . [ رَ عی ی َ پ َ ] (ص مرکب ) که پناه رعیت باشد. که برای ملت و رعیت ملجاء و پناهگاه باشد :
رعیت پناها دلت شاد باد
به سعیت مسلمانی آباد باد.

سعدی .

خردمند شاها رعیت پناها
که مخصوص بادی به تأیید سرمد.

سعدی .